ศิลปกรรมในวิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ 2546

แนวคิด

ข้าพเจ้าได้เดินทางจากชนบทเข้ามาใช้ชีวิตในเมืองหลวงซึ่งถือเป็นดังเสันเลือดใหญ่ของประเทศไทย สภาพสิ่งแวดล้อมและความเป็นอยู่นั้นล้วนแตกต่างจากภูมิลำเนาเดิมของข้าพเจ้าอย่างสิ้นเชิง กระแสความเป็นไปในเมืองใหญ่ดำเนินไปอย่างรีบเร่งและแข่งขัน ซึ่งเป็นภาพอันชินตาจนกลายเป็นเรื่องธรรมดาที่ยากจะปรับตัวได้ แต่ในกระแสความเป็นไปนั้น ข้าพเจ้ายังพบเห็นผู้คนอีกส่วนหนึ่งในสังคม ซึ่งมีเป็นส่วนน้อยที่ยังใช้ชีวิตในวิถีเดิมๆสวนกระแสสังคมหลัก การดำเนินชีวิตที่แสนจะเรียบง่ายไม่ทำให้วุ่นวายยุ่งยาก ซึ่งได้บ่มเพาะจากประสบการณ์กว่าค่อนชีวิต เวลาทำให้เขาเหล่านั้นเข้าใจธรรมชาติและชีวิตไต้มากขึ้น ข้าพเจ้าเฝ้าสังเกตพฤติกรรมของผู้คนเหล่านี้ เพื่อศึกษาและเรียนรู้ถึงแนวทางการดำเนินชีวิตและได้ถ่ายทอดทัศนคติของข้าพเจ้าที่มีต่อความประทับใจนั้น ผ่านงานจิตรกรรมโดยใช้เทคนิควิธีการส่วนตัวผสมผสานกันเพื่อให้สอดรับกับแนวความคิดที่ต้องการนำเสนอภาพความประทับใจนี้ เพื่อถ่ายทอดให้เห็นถึงมุมมองการใช้ชีวิตอีกมุมหนึ่งซึ่งต่างออกไป โดยอาศัยหลักธรรมในพระพุทธศาสนาเพื่อสะท้อนให้เห็นและเข้าใจว่า ความสุขที่แท้จริงล้วนเกิดจากภายในมิใช่สิ่งเร้าภายนอก